Monday, January 30, 2012
Thursday, January 19, 2012
De taal van de glimlach
Mijn guesthouse Naruncha was geen 5 sterrenhotel, maar voor 5 euro per nacht heb ik zoveel meer gekregen dan een luxe suite. De baby Khun verwelkomde me iedere morgen al lachend (of wenend) samen met zijn moeder. Op onderstaande foto staan de mensen die de receptie bemannen, de vrouw in het midden is degene met de brommer "taxi". Het koppel en de vrouw spreken maar enkele woorden engels, gelukkig spreekt de baby al vloeiend "Oxford English" (graptje)
Al leidt deze taalbarièrre soms tot Fawlty towers toestanden, toch is er communicatie en wel met de taal van de glimlach. Die oprechte glimlach maakt het zo leuk om hier in Thailand te zijn.
Het voordeel van de taal niet te spreken is dat je niet gaat meeliften met de conversaties die de mensen hebben. Zoals je in België wel onvrijwillig gaat meeluisteren met al de conversaties van onbekenden op een terrasje of in de trein. Dat probleem heb je hier niet, want je verstaat ze toch niet en bovendien is het Thais een taal die heel leuk klinkt om naar te luisteren.
De mensen eindigen hun zin ook vaak met een geluid dat klinkt als aaaahhh. Zo een beetje het geluid dat je maakt als je in je relaxzetel ploft ... "aaaahhh" effe lekker relaxen. Sowadi ka (goeiedag) Kop Khun Ka (dank u) zijn enkele voorbeelden van die "aaaahhh". Het Thais alfabet is onleesbaar voor een westerling en een thaise zin wordt gewoon aan elkaar geschreven zonder spaties tussen de woorden.
Het Thaise alfabet bestaat uit 44 medeklinkers. Hiernaast zijn er nog 15 klinkertekens waarmee ten minste 28 klinkers worden gevormd. Het alfabet is waarschijnlijk afgeleid van het oude Khmer schrift. (bron wikipedia Thais alfabet)
Het kleine gasthuis voelt aan als een thuis ver weg van huis. Zo krijg ik altijd wel een stuk fruit (dat hier bijzonder lekker is) of een Thais koekje aangeboden als ik door de keuken wandel. De vrouw met brommer heeft me ook op weg geholpen naar de tempel Wat Phrathat Doi Suthep. Door mij eerst op haar bromfiets te vervoeren naar de taxistop en vervolgens in het Thai een gunstige prijs te onderhandelen met de taxichauffeur.
De tempel ligt op een afstand van 15 kilometer (hemelsbreed 6 kilometer) van Chiang Mai. Wat Phrathat wordt vaak Doi Suthep genoemd, al is dat feitelijk de naam van de berg waar hij op gebouwd is. Je hebt er een prachtig uitzicht over de stad. De gouden stoepa in het midden is het kroonstuk van de tempel en blinkt als goud :-) (foto klik op naam Wat Prathat Doi Suthep)
Een tempel is natuurlijk maar een gebouw, maar de uiterlijke schoonheid verwijst natuurlijk ook naar de schoonheid die ook in ieder van ons zit. Als je voorbij de verschillende religies kijkt, maar simpelweg een kathedraal in Europa of een tempel hier in Azië binnenwandelt en eens observeert wat al die schoonheid met jezelf doet ... dan kan zo'n gebouw ook gewoon gezien worden als een verwijzing naar de schoonheid die in ieder van ons zijn hart zit.
Zo'n verliefd hart vol met vlinders van een jong koppeltje of de glimlach van een kleinkind die een grootouder doet smelten van liefde. Dat gevoel vanbinnen die schoonheid en ruimte kan je ook ervaren in een immense Kathedraal. Hier in Thailand is vooral het vele goud van de boedda's en de prachtige met goud versierde tempels die een feest zijn voor ogen en hart. De gouden Thaise tempels zijn voor mij een symbool voor het gouden hart dat veel mensen hier in Thailand hebben. Ik heb het zelf mogen ervaren in mijn guesthouse Naruncha !
Al leidt deze taalbarièrre soms tot Fawlty towers toestanden, toch is er communicatie en wel met de taal van de glimlach. Die oprechte glimlach maakt het zo leuk om hier in Thailand te zijn.Het voordeel van de taal niet te spreken is dat je niet gaat meeliften met de conversaties die de mensen hebben. Zoals je in België wel onvrijwillig gaat meeluisteren met al de conversaties van onbekenden op een terrasje of in de trein. Dat probleem heb je hier niet, want je verstaat ze toch niet en bovendien is het Thais een taal die heel leuk klinkt om naar te luisteren.
De mensen eindigen hun zin ook vaak met een geluid dat klinkt als aaaahhh. Zo een beetje het geluid dat je maakt als je in je relaxzetel ploft ... "aaaahhh" effe lekker relaxen. Sowadi ka (goeiedag) Kop Khun Ka (dank u) zijn enkele voorbeelden van die "aaaahhh". Het Thais alfabet is onleesbaar voor een westerling en een thaise zin wordt gewoon aan elkaar geschreven zonder spaties tussen de woorden.Het Thaise alfabet bestaat uit 44 medeklinkers. Hiernaast zijn er nog 15 klinkertekens waarmee ten minste 28 klinkers worden gevormd. Het alfabet is waarschijnlijk afgeleid van het oude Khmer schrift. (bron wikipedia Thais alfabet)
Het kleine gasthuis voelt aan als een thuis ver weg van huis. Zo krijg ik altijd wel een stuk fruit (dat hier bijzonder lekker is) of een Thais koekje aangeboden als ik door de keuken wandel. De vrouw met brommer heeft me ook op weg geholpen naar de tempel Wat Phrathat Doi Suthep. Door mij eerst op haar bromfiets te vervoeren naar de taxistop en vervolgens in het Thai een gunstige prijs te onderhandelen met de taxichauffeur.
De tempel ligt op een afstand van 15 kilometer (hemelsbreed 6 kilometer) van Chiang Mai. Wat Phrathat wordt vaak Doi Suthep genoemd, al is dat feitelijk de naam van de berg waar hij op gebouwd is. Je hebt er een prachtig uitzicht over de stad. De gouden stoepa in het midden is het kroonstuk van de tempel en blinkt als goud :-) (foto klik op naam Wat Prathat Doi Suthep)
Een tempel is natuurlijk maar een gebouw, maar de uiterlijke schoonheid verwijst natuurlijk ook naar de schoonheid die ook in ieder van ons zit. Als je voorbij de verschillende religies kijkt, maar simpelweg een kathedraal in Europa of een tempel hier in Azië binnenwandelt en eens observeert wat al die schoonheid met jezelf doet ... dan kan zo'n gebouw ook gewoon gezien worden als een verwijzing naar de schoonheid die in ieder van ons zijn hart zit.
Zo'n verliefd hart vol met vlinders van een jong koppeltje of de glimlach van een kleinkind die een grootouder doet smelten van liefde. Dat gevoel vanbinnen die schoonheid en ruimte kan je ook ervaren in een immense Kathedraal. Hier in Thailand is vooral het vele goud van de boedda's en de prachtige met goud versierde tempels die een feest zijn voor ogen en hart. De gouden Thaise tempels zijn voor mij een symbool voor het gouden hart dat veel mensen hier in Thailand hebben. Ik heb het zelf mogen ervaren in mijn guesthouse Naruncha !
Friday, January 13, 2012
De avonturen van TinTin in Chiang Mai
In het stripalbum van mijn leven stond ik met mijn postkaartjes voor een postbus in Chiang Mai Centrum, toen ik op het volgende plaatje mijn masseuse (die de jetlag uit mijn lijf had gekneed op dag 1) naar me zag wuiven iets verderop in de straat. Ze bleek Anatcha te heten, maar ze prefereert om met haar bijnaam Dobby -jawel Dobby uit Harry Potter- te worden aangesproken.
Dobby vertelde dat ze net terugkwam gewandeld van de Engelse les. Ze spreekt behoorlijk goed Engels voor een Thaise. Dobby was dan ook net een maand terug in Thailand, na een 5-jarig verblijf in Sydney Australië . De studie Engels in Chiang Mai had als doel om volgend jaar te slagen voor het examen van "residency" of een soort van permanent visum voor Australië . Op de volgende bladzijde van onze "bande dessinée" zei onze stripheld "au revoir" tegen Dobby en vervolgde zijn weg.
5 minuutjes later viel het oog van onze superheld op een Naruncha reclamebord (dezelfde naam als mijn guesthouse). Zo kwam ik erachter dat de guesthouse-eigenaresse ook nog een massagesalon in het centrum had. Mijn voeten besloten dat dit het ideale moment was voor een
welverdiende voetmassage (150 bhat) na een dagje rondslenteren in de stad. Vervolgens werden mijn tweevoeters vakkundig gekneed terwijl ik de passerende mensen observeerde.
Een verfijnd Frans koppel wandelde voorbij waarbij de man "Des salons de massage partout, eh Cherie" prevelde, even later paradeerden twee vrolijke blonde Nederlandse meiden voorbij, gevolgd door een Amerikaans gezin allen op de fiets. Het volgend stripalbumplaatje etaleert de zwaarlijvige -laten we hem- Torsten Bratwurst aus Bavaria noemen met aan zijn zijde een frêle Thais vriendinnetje. De André van Duin in mijn hoofd roept "Dat ken toch niet goed komeuh ???" Opposites attracked maar in het liefdesspel gelden evengoed de regels van de zwaartekracht, n'est ce pas monsieur ?
Deze André van Duin sketch in mijn gedachten, wordt plots onderbroken door het volgende plaatje ... Dobby komt het massagesalon binnengelopen. Ze is verrast om me deze avond voor de 2de keer tegen te komen. Eventjes later springt ook de dame die op het guesthouse let als de eigenaresse niet aanwezig is binnen ze is met haar bromfiets daar.
Dobby tikt me op mijn schouder en zegt dat ik een lift kan krijgen terug naar mijn guesthouse na de massage. Okey zei ik is goed, zonder er verder bij stil te staan hoe dat in zijn werk ging gaan. Misschien had ik dat wel moeten doen, want voor ik het weet zitten we met zijn drieën op 1
motorfiets door de straten van Chiang Mai te sjeezen. Het beeld was echt wel stripalbum waardig. Moi bijna 2 meter spaanderplaat zit op een brommer tussen 2 Thaise vrouwen, voor me de 1.50 m grote guesthouse lady aan het stuur en achter me Dobby. Ze vraagt of ik zin heb in noodles en doordat ik "yes" antwoord zitten we 2 minuten later aan een tafeltje onze noodles op te slurpen.
De noodles kostten ons 30 baht (1 euro) per persoon. Dobby vertelt nog dat ze oorspronkelijk uit Bangkok afkomstig is, maar dat daar veel te veel mensen en luchtvervuiling is, zodat ze momenteel Chiang Mai prefereert. Haar zus woont trouwens in Sydney, waar ze getrouwd is met een Australiër van Chileense afkomst.
Na de noodle pitstop zetten we onze 3 op 1 brommerrit verder. We begeven ons op de ringweg van oud Chiang Mai centrum waar brommers en auto's al zig zaggend door elkaar rijden. Het Thais vrouwtje dat de brommer bestuurt roept iets in het Thais terwijl Dobby simultaan vertaalt in mijn oor "She says don't worry I'm very experienced with my motorcycle". Allez en-y-va. Het vrouwtje blijft maar verder babbelen, ze roept nu iets wat gevolgd wordt door een vettige glimlach. Dobby vertaalt :"She says many tourists come here for Thai girls, but you have to watch out when you pick up a girl. In Thailand you are never sure whether it's a man or a woman until you are in the bedroom." Dobby moet er al even hard om lachen.
Terwijl ik bij mezelf denk :"Een motorrit met 3 personen op 1 motorfiets plus simultaan vertaling, ben ik nu in een stripverhaal van mijn leven beland of is dit echt ?"
Spijtig dat ik geen foto heb van dit motorfietsavontuur, het zou er hilarisch uitgezien hebben. Geen foto voor het nageslacht maar wel een ervaring die ik niet snel zal vergeten. Ik weet nog dat ik diezelfde middag moest glimlachen bij het zien van al de Thaise mensen die per 3 of soms met 4 op een brommertje zitten, terwijl ik in mijn wildste dromen nooit gedacht zou hebben dat ik diezelfde avond zelf deel zou uitmaken van dit Thais gebruik. Maar dat is de charme van reizen, expect the unexpected !
Adapter : one that adepts
Wie heeft er ooit beslist om op elk continent een ander soort stopcontact te plaatsen ? Waarschijnlijk de firma die de adapters maakt. Ik had mijn huiswerk wel gemaakt en mijn fancy pimped-up-chromed-out-universal-worldwide-adapter meegenomen naar Thailand, maar mijn laptop van de Vlaamse gemeenschap strubbelde een beetje tegen.
De laptop stekker is kingsize breed, dan maar op zoek naar een kingsize adapter. De aangewezen plaats om een adapter te zoeken is op de luchthaven maar om 1 of andere reden hebben ze op Chiang Mai airport nog niet aan adapters gedacht. Dan maar het plaatselijke Wijnegem shoppingcentrum opgezocht op 5 minuutjes van de luchthaven.
Aan de ingang van het shoppingcentrum staat het Kerstmis welkomstcomité, hier in Thailand geen rendieren maar olifanten met kerstmutsen. Eenmaal de glazen schuifdeuren van de shopping-mastodont gepasseerd, heb ik het gevoel van dit kan overal ter wereld zijn. Shoppingcentra lijken allemaal op elkaar, ik krijg een vreemd visioen waarbij ik diezelde schuifdeuren weer uitga en plots op parking 3 van Wijnegem shoppingcentrum sta.
Er zijn 4 verdiepingen en de winkels zijn gegroepeerd per genre winkel. Verdieping 3 is electronica, the place to be voor een adapter. Plots hoor ik een Belgische bomma zeggen :"In Sjint-Njiklaos zoe het nie waor zjin" dus toch in Wijnegem. Blijkt dat deze bomma samen met den bompa aan het winkelen zijn met hun Thais uitziend kleinkind, hun Belgische zoon is er ook bij.
Ik zie veel computerwinkels op het elektronica-verdieping ook veel Apple winkels Ipad,Ipod, Iphone toestanden. De prijzen zijn ongeveer hetzelfde als in Europa. Er is ook 1 winkel stijl mediamarkt, daar ga ik op af. De vele jonge verkopers van Chiang Mai's shopping paradijs kunnen in de regel maar heel beperkt Engels. Hoe leg je dan uit dat je een Europese adapter nodig hebt ? Met de universele gebarentaal kom je al een eindje. Een virtuele 3D stekker wordt in een 3D stopcontact gestoken met de bijkomende gesproken "for Europe" hint. De verkoper heeft mijn staaltje van method acting gelukkig meteen door, maar helaas hebben ze alleen Thaise kattekoppen.
"Duizend bommen en granaten moet ik dan wachten tot ik terug op de luchthaven van Bangkok sta", : staat er geschreven op het Kapitein Haddock tekstballonetje in mijn hoofd. Een verdieping hoger is het de Japanse restaurants-afdeling en er is ook een boekenwinkel. Toch maar eens proberen in die boekenwinkel, zegt Mister Watson. En warempel ze hebben 1 stand met de adapter die ik zoek, kostprijs 69 bath (2 euro). Dus als u ooit een Europese adapter nodig heeft, 1 adres kijk eens in een boekenwinkel.
In het Engelse woordenboek staat : adapter "one that adepts". Iemand die zich aanpast aan de omstandigheden dat is ook wel de defenitie van een reiziger, dat aanpassingsvermogen is wel niet te koop in een winkel, maar komt gratis bij een ticket naar Thailand.
De laptop stekker is kingsize breed, dan maar op zoek naar een kingsize adapter. De aangewezen plaats om een adapter te zoeken is op de luchthaven maar om 1 of andere reden hebben ze op Chiang Mai airport nog niet aan adapters gedacht. Dan maar het plaatselijke Wijnegem shoppingcentrum opgezocht op 5 minuutjes van de luchthaven.
Aan de ingang van het shoppingcentrum staat het Kerstmis welkomstcomité, hier in Thailand geen rendieren maar olifanten met kerstmutsen. Eenmaal de glazen schuifdeuren van de shopping-mastodont gepasseerd, heb ik het gevoel van dit kan overal ter wereld zijn. Shoppingcentra lijken allemaal op elkaar, ik krijg een vreemd visioen waarbij ik diezelde schuifdeuren weer uitga en plots op parking 3 van Wijnegem shoppingcentrum sta.
Er zijn 4 verdiepingen en de winkels zijn gegroepeerd per genre winkel. Verdieping 3 is electronica, the place to be voor een adapter. Plots hoor ik een Belgische bomma zeggen :"In Sjint-Njiklaos zoe het nie waor zjin" dus toch in Wijnegem. Blijkt dat deze bomma samen met den bompa aan het winkelen zijn met hun Thais uitziend kleinkind, hun Belgische zoon is er ook bij.
Ik zie veel computerwinkels op het elektronica-verdieping ook veel Apple winkels Ipad,Ipod, Iphone toestanden. De prijzen zijn ongeveer hetzelfde als in Europa. Er is ook 1 winkel stijl mediamarkt, daar ga ik op af. De vele jonge verkopers van Chiang Mai's shopping paradijs kunnen in de regel maar heel beperkt Engels. Hoe leg je dan uit dat je een Europese adapter nodig hebt ? Met de universele gebarentaal kom je al een eindje. Een virtuele 3D stekker wordt in een 3D stopcontact gestoken met de bijkomende gesproken "for Europe" hint. De verkoper heeft mijn staaltje van method acting gelukkig meteen door, maar helaas hebben ze alleen Thaise kattekoppen.
"Duizend bommen en granaten moet ik dan wachten tot ik terug op de luchthaven van Bangkok sta", : staat er geschreven op het Kapitein Haddock tekstballonetje in mijn hoofd. Een verdieping hoger is het de Japanse restaurants-afdeling en er is ook een boekenwinkel. Toch maar eens proberen in die boekenwinkel, zegt Mister Watson. En warempel ze hebben 1 stand met de adapter die ik zoek, kostprijs 69 bath (2 euro). Dus als u ooit een Europese adapter nodig heeft, 1 adres kijk eens in een boekenwinkel.
In het Engelse woordenboek staat : adapter "one that adepts". Iemand die zich aanpast aan de omstandigheden dat is ook wel de defenitie van een reiziger, dat aanpassingsvermogen is wel niet te koop in een winkel, maar komt gratis bij een ticket naar Thailand.
Wednesday, January 11, 2012
Chiang Mai
Mijn laatste vlucht van de drie was van Bangkok naar Chiang Mai in Noord-Thailand. In Bangkok veranderde ik van luchtvaartmaatschappij van Cathay Pacific over naar AirAsia de Ryanair van Azië. AirAsia is u misschien beter bekend als hoofdshirtsponsor van het Engelse team QPR - Queens Park Rangers -. Net als Ryanair is AirAsia bijzonder creatief om het oorspronkelijke goedkope ticket toch wat duurder te maken door bagage supplementen en allerhande andere truukjes. Gelukkig blijft de prijs dan nog een stuk lager dan de concurrenten.
Na een dik uur vliegen komen we in de periferie van Chiang Mai. De lichtjes van de stad lijken wel een omgekeerde sterrenhemel te vormen, als een spiegel voor de nachtelijke hemel. Het is de tweede maal in mijn leven dat ik de luchthaven van Chiang Mai aandoe. Jaren geleden - toen ik nog een jonge God was - heb ik hier al eens 9 dagen verbleven, als stopover opweg naar Australia (No worries, mate !).
Geland, gelopen door gangen, gestopt aan de bagageband, bagage opgepikt en taxi in ... in die volgorde -hey ho let's go - ... een dik kwartier later sta ik voor mijn guesthouse Naruncha. Een klein gezellig guesthouse met zowat de laagste prijs op booking.com voor een 1-persoonskamer in Chiang Mai (met goede reviews 8.2 very good) . Voor de ronde prijs van 5 euro per nacht mag ik de komende 5 nachten blijven logeren.
De eigenaresse van Naruncha laat mij mijn kamer zien en de gemeenschappelijke douche en badkamer - eerst wel de schoenen uitdoen aan de deur (Thais gebruik) - het voorportaaltje heeft trouwens een gezellig mini-tuintje met fontein en een mini-tempel met kleurrijke offeringen er is ook een klein massagesalon voorzien.
Een traditionele massage kost 4 euro voor een uur en het salon blijkt open te zijn tot 10 uur, dus meteen een afspraak gemaakt voor een uur. Na een snelle douche werd de vermoeidheid van 3 vluchten uit mijn lichaam gemasseerd. De traditionele thaïse massage is een soort passieve yoga, alleen moet je zelf de yoga-houdingen niet aannemen maar brengt de masseuse uw ledematen in de juiste positie.
Na 3 vluchten in 24 uur was mijn lichaam helemaal paraplu ... na de deugddoende massage viel ik dan ook als een blok in slaap op mijn kamer, om 16 uur later pas weer wakker te worden. "Sun is shining, the weather is sweet yeah (30 graden), makes you want to move your dancing feet ... " zou Bob Marley zeggen. Je suis helemaal klaar om Chiang Mai te ontdekken !
Na een dik uur vliegen komen we in de periferie van Chiang Mai. De lichtjes van de stad lijken wel een omgekeerde sterrenhemel te vormen, als een spiegel voor de nachtelijke hemel. Het is de tweede maal in mijn leven dat ik de luchthaven van Chiang Mai aandoe. Jaren geleden - toen ik nog een jonge God was - heb ik hier al eens 9 dagen verbleven, als stopover opweg naar Australia (No worries, mate !).
Geland, gelopen door gangen, gestopt aan de bagageband, bagage opgepikt en taxi in ... in die volgorde -hey ho let's go - ... een dik kwartier later sta ik voor mijn guesthouse Naruncha. Een klein gezellig guesthouse met zowat de laagste prijs op booking.com voor een 1-persoonskamer in Chiang Mai (met goede reviews 8.2 very good) . Voor de ronde prijs van 5 euro per nacht mag ik de komende 5 nachten blijven logeren.
De eigenaresse van Naruncha laat mij mijn kamer zien en de gemeenschappelijke douche en badkamer - eerst wel de schoenen uitdoen aan de deur (Thais gebruik) - het voorportaaltje heeft trouwens een gezellig mini-tuintje met fontein en een mini-tempel met kleurrijke offeringen er is ook een klein massagesalon voorzien.
Een traditionele massage kost 4 euro voor een uur en het salon blijkt open te zijn tot 10 uur, dus meteen een afspraak gemaakt voor een uur. Na een snelle douche werd de vermoeidheid van 3 vluchten uit mijn lichaam gemasseerd. De traditionele thaïse massage is een soort passieve yoga, alleen moet je zelf de yoga-houdingen niet aannemen maar brengt de masseuse uw ledematen in de juiste positie.
Na 3 vluchten in 24 uur was mijn lichaam helemaal paraplu ... na de deugddoende massage viel ik dan ook als een blok in slaap op mijn kamer, om 16 uur later pas weer wakker te worden. "Sun is shining, the weather is sweet yeah (30 graden), makes you want to move your dancing feet ... " zou Bob Marley zeggen. Je suis helemaal klaar om Chiang Mai te ontdekken !
Aan de oevers van de tijd, luchthaven Hong Kong
De ietwat melancholische zinsnede "Aan de oevers van de tijd, hing ik maar wat rond" uit het Spinvis liedje kwam in mij op bij het zoeken van de correcte omschrijving van het jetlag gevoel dat je ervaart na zo'n 10-urige vlucht van Amsterdam naar Hong Kong.
De reis door de tijdzones - Hong Kong ligt 7 uur voor op ons - is alsof je kopje ondergaat heen en weer slingerend in een reusachtige brekende golf die je even later weer totaal gedesoriënteerd op de 'oever' uitspuwd. Daar lig je dan aan de oevers van de tijd ... Je lichaam zegt dat het 12 uur 's nachts is ; tijd om te gaan slapen, terwijl in je nieuwe werkelijkheid het 7 uur 's morgens is in Hong Kong. Ondertussen sta je dan samen met enkele honderden andere lotgenoten in de security-check-rij te wachten, onderweg naar een nieuwe vlucht. Kortom je lichaam schreeuwt slapen ... maar je vluchtschema zegt doorgaan !
Dus ga je door als een vis op het droge een beetje rondspartelend ... aan de oevers van de tijd :-)
Als ik voor muziekliefhebbers een song kan aanraden bij deze comateuze Jetlag-toestand, zou ik voor Saeglopur van de IJslandse groep Sigur Ros gaan. En wel om volgende reden : een paar jaartjes terug liep ik namelijk ook Jetlag-slaapdronken rond op de luchthaven van Hong Kong, wachtend op een vlucht naar Nieuw-Zeeland. Ik bestefte in deze toestand al niet meer dat mijn mp3-speler liedjes aan het spelen was, toen er plots iets wonderlijks gebeurde met mij.
De luchthaven van Hong Kong, die zoals alle luchthavens ter wereld de uitstraling heeft van een leeg wit canvasdoek met zijn doolhof van gangen met vertikale roltrappen. Wel dat lege canvasdoek werd plots gevuld met allerlei expressieve kleuren en vormen, een symfonie van indrukken ... een leeg doek veranderde in een meesterwerk door de muziek op mijn koptelefoon !
Toen ik deze ervaring enige tijd later aan mijn zus Kim wou uitleggen, maar totaal niet de juiste woorden vond om deze intense ervaring te beschrijven, wist ze als bij toverslag het gevoel wel in woorden te vertalen en wel in exact 1 woord :"IJsland" zei ze.
Dat was het exact ! Sigur Ros is 1 van de weinige groepen ter wereld die de hart en ziel van hun thuisland in een liedje kunnen vatten ! Sigur Ros op je koptelefoon, klik op volgend woord Saeglopur
Hong Kong airport ligt op een kunstmatig eiland (open sinds 1998)
De reis door de tijdzones - Hong Kong ligt 7 uur voor op ons - is alsof je kopje ondergaat heen en weer slingerend in een reusachtige brekende golf die je even later weer totaal gedesoriënteerd op de 'oever' uitspuwd. Daar lig je dan aan de oevers van de tijd ... Je lichaam zegt dat het 12 uur 's nachts is ; tijd om te gaan slapen, terwijl in je nieuwe werkelijkheid het 7 uur 's morgens is in Hong Kong. Ondertussen sta je dan samen met enkele honderden andere lotgenoten in de security-check-rij te wachten, onderweg naar een nieuwe vlucht. Kortom je lichaam schreeuwt slapen ... maar je vluchtschema zegt doorgaan !
Dus ga je door als een vis op het droge een beetje rondspartelend ... aan de oevers van de tijd :-)
Als ik voor muziekliefhebbers een song kan aanraden bij deze comateuze Jetlag-toestand, zou ik voor Saeglopur van de IJslandse groep Sigur Ros gaan. En wel om volgende reden : een paar jaartjes terug liep ik namelijk ook Jetlag-slaapdronken rond op de luchthaven van Hong Kong, wachtend op een vlucht naar Nieuw-Zeeland. Ik bestefte in deze toestand al niet meer dat mijn mp3-speler liedjes aan het spelen was, toen er plots iets wonderlijks gebeurde met mij.
De luchthaven van Hong Kong, die zoals alle luchthavens ter wereld de uitstraling heeft van een leeg wit canvasdoek met zijn doolhof van gangen met vertikale roltrappen. Wel dat lege canvasdoek werd plots gevuld met allerlei expressieve kleuren en vormen, een symfonie van indrukken ... een leeg doek veranderde in een meesterwerk door de muziek op mijn koptelefoon !
Toen ik deze ervaring enige tijd later aan mijn zus Kim wou uitleggen, maar totaal niet de juiste woorden vond om deze intense ervaring te beschrijven, wist ze als bij toverslag het gevoel wel in woorden te vertalen en wel in exact 1 woord :"IJsland" zei ze.
Dat was het exact ! Sigur Ros is 1 van de weinige groepen ter wereld die de hart en ziel van hun thuisland in een liedje kunnen vatten ! Sigur Ros op je koptelefoon, klik op volgend woord Saeglopur
Schiphol Amsterdam
De bestemming is Bali, maar voordat de vrouwelijke TomTom gps voice-over :"Bestemming bereikt" kan zeggen, neem ik alvast niet de kortste route.
Mijn reis begon in Amsterdam stad waar ik eerst nog afspraak had op zondag met Lindsay in een gezellige Amsterdamse kroeg genre "Central Perk", Myka en Caroline ontmoette ik een uurtje later meer bepaald in Caroline haar atelier. Zowel Lindsay, Myka als Caroline heb ik leren kennen op mijn Peru-reis vorig jaar. Bij Myka kon ik een nachtje blijven logeren zodat ik 's maandags 9 januari op 123 in de luchthaven van Schiphol stond. Bedankt Myka !
Schiphol heet trouwens zo omdat hier enkele eeuwen geleden nog een meer was ; het Haarlemmermeer. Er was een plek in dat meer waar het behoorlijk kon stormen en waar redelijk veel schepen vergingen : vandaar Schiphol ... een hol vol schepen. Dit verhaal heb ik niet zelf verzonnen, maar was recentelijk nog een quizvraag op de 'Twee voor twaalf quiz' van Astrid Joosten.
Dankzij het alwetende internet is reizen een makkie geworden. Goedkope vliegtuigtickets zijn te vinden op skyscanner.nl. Als je een aanbieding gevonden hebt,is het best om rechtstreeks te kijken bij de aangeboden luchtvaartmaatschappij in mijn geval Cathay Pacific. Ticket geboekt op de Cathay Pacific website vanuit de huiskamer. Voor het hotel is het even makkelijk - even surfen naar booking.com - de ratings bekijken, mijn Guesthouse Naruncha in Chiang Mai kreeg veel positieve recensies. En voor 5 euro per nacht een koopje.
Reisplan :
==========
Amsterdam 9 jan 12.............12.40
Hong Kong 10 jan 12.............06.35
Hong Kong 10 jan 12.............09.10
Bangkok 10 jan 12.............11.05
Bangkok 10 jan 12............18.35
Chiang Mai 10 jan 12............19.40
Op mijn omzwervingen op de wereldbol had ik nog nooit met een Jumbo-jet, oftewel Boeing 747, gevlogen. Mijn vlucht Amsterdam-Hong Kong bracht daar verandering in. Het voordeel van Schiphol is dat iedere gate zijn eigen security-check heeft, zo moet je niet in lange rijen wachten zoals op vele luchthavens waar de security-check centraal geregeld is.
Het nadeel is dan weer dat ze in Schiphol die fameuze body-scanners hebben, ik weet niet precies hoe het werkt maar het computeroog kan helemaal door je kleren kijken zodat je letterlijk in je nakie komt te staan. Het kleinste papiertje in je broekzak wordt opgespoord. Het grappige was dat ik nog nooit zoveel mensen heb gefouilleerd zien worden na de scan. Dan heb je al een scanner die alles ziet, nog moet er een security-mannetje aan te pas komen die handtastelijk wordt :-) De moderne techniek staat voor niets.
Om 7 uur 's morgens landden we met een half uur vertraging op de luchthaven van Hong Kong.
Mijn reis begon in Amsterdam stad waar ik eerst nog afspraak had op zondag met Lindsay in een gezellige Amsterdamse kroeg genre "Central Perk", Myka en Caroline ontmoette ik een uurtje later meer bepaald in Caroline haar atelier. Zowel Lindsay, Myka als Caroline heb ik leren kennen op mijn Peru-reis vorig jaar. Bij Myka kon ik een nachtje blijven logeren zodat ik 's maandags 9 januari op 123 in de luchthaven van Schiphol stond. Bedankt Myka !
Schiphol heet trouwens zo omdat hier enkele eeuwen geleden nog een meer was ; het Haarlemmermeer. Er was een plek in dat meer waar het behoorlijk kon stormen en waar redelijk veel schepen vergingen : vandaar Schiphol ... een hol vol schepen. Dit verhaal heb ik niet zelf verzonnen, maar was recentelijk nog een quizvraag op de 'Twee voor twaalf quiz' van Astrid Joosten.
Dankzij het alwetende internet is reizen een makkie geworden. Goedkope vliegtuigtickets zijn te vinden op skyscanner.nl. Als je een aanbieding gevonden hebt,is het best om rechtstreeks te kijken bij de aangeboden luchtvaartmaatschappij in mijn geval Cathay Pacific. Ticket geboekt op de Cathay Pacific website vanuit de huiskamer. Voor het hotel is het even makkelijk - even surfen naar booking.com - de ratings bekijken, mijn Guesthouse Naruncha in Chiang Mai kreeg veel positieve recensies. En voor 5 euro per nacht een koopje.
Reisplan :
==========
Amsterdam 9 jan 12.............12.40
Hong Kong 10 jan 12.............06.35
Hong Kong 10 jan 12.............09.10
Bangkok 10 jan 12.............11.05
Bangkok 10 jan 12............18.35
Chiang Mai 10 jan 12............19.40
Op mijn omzwervingen op de wereldbol had ik nog nooit met een Jumbo-jet, oftewel Boeing 747, gevlogen. Mijn vlucht Amsterdam-Hong Kong bracht daar verandering in. Het voordeel van Schiphol is dat iedere gate zijn eigen security-check heeft, zo moet je niet in lange rijen wachten zoals op vele luchthavens waar de security-check centraal geregeld is.
Het nadeel is dan weer dat ze in Schiphol die fameuze body-scanners hebben, ik weet niet precies hoe het werkt maar het computeroog kan helemaal door je kleren kijken zodat je letterlijk in je nakie komt te staan. Het kleinste papiertje in je broekzak wordt opgespoord. Het grappige was dat ik nog nooit zoveel mensen heb gefouilleerd zien worden na de scan. Dan heb je al een scanner die alles ziet, nog moet er een security-mannetje aan te pas komen die handtastelijk wordt :-) De moderne techniek staat voor niets.
handen omhoog this is the bodyscan
Om 7 uur 's morgens landden we met een half uur vertraging op de luchthaven van Hong Kong.
Subscribe to:
Posts (Atom)