Sukhothai

Om 9 uur 's avonds bereikte ik het busstation van Sukhothai na een 5 a 6 uur durende rit. Naast mij zat er nog 1 toerist op de bus, de rest waren allemaal Thaise mensen. Op een soort van motorbakfiets werd ik van het busstation naar mijn guesthouse gebracht.

Het guesthouse lag vlakbij de rivier van Nieuw-Sukhothai, een weinig memorabel stadje in midden Thailand. De 2 dagen dat ik er verbleef, vielen net samen met de 3-daagse tempelfeesten. Een soort van Vlaamse kermis rondom de Boedhistische tempel van de stad. Allerhande eetkraampjes, podia en kinderkermisattracties luisterden het geheel op. Een onderdeel van het festival dat iets minder goed in de oren ligt, is een soort van musical optreden in blinkende glitterpakjes. De acteurs zingen op een onrythmische manier in een extreem galmende microfoon, gelukkig stoppen ze met zingen om 12 uur 's nachts. Het nadeel is dan weer dat ze om 5 uur 's morgens opnieuw hun kelen openzetten. Het spreekt voor zich dat ik tijdens mijn 2daags verblijf in Sukhothai weinig geslapen heb.


Maar dat mag de pret niet drukken. Het guesthouse personeel was supervriendelijk, en er verbleven 2 blonde Zweedse deernes die elke dag in bikini door het restaurant paradeerden. Een ander voordeel was het fiet dat het guesthouse gratis fietsen ter beschikking had. Met zo'n fiets ben ik naar het 12 km verderop gelegen oud-Sukhothai gereden, onder muzikale begeleiding van de Beastie Boys. Met de song "Long Fire Burn" op repeat laveerde ik in de chaotische Thaise verkeersstroom richting historische tempelstad.

Oud-Sukhothai (letterlijke betekenis "Dageraad van het geluk") was 140 jaar lang de hoofdstad van Thailand en is gesticht in 1238. De periode van het Sukhothai rijk wordt door de Thai als het gouden tijdperk van hun beschaving gezien.

Sukhothai is minder bekend dan die andere oude hoofdstad Ayutthaya (op een uurtje van Bangkok gelegen). Gelukkig maar zou ik zeggen, geen horde toeristen hier in het historische hoofdpark, dat op zich niet zoveel gebouwen telt. Het is er toch aangenaam vertoeven tussen de lotusvijvers en de Boeddha-beelden.

Een Amerikaan uit Silicon Valley die ook in Sukhothai rondliep, vertelde mij dat hij de dag er voor Ayutthaya heeftg bezocht en dat het daar allemaal wat mooier is.

Oud-Sukhothai beperkt zich niet tot het centrale met de fiets kan je ook enkele andere beelden en tempels bezoeken. Na een verfrissende kokosnoot tussenstop in onderstaand "wegrestaurant
" fietste ik verder op weg naar de "Big Bhudda" Wat si Chum. In een souvenierwinkel in Chiang Mai zag ik een postkaart van deze enigmatische Boeddha voor het eerst, het beeld intrigeerde me meteen en nu was ik enkele honderden meters verwijderd van "the real thing".

De Wat si Chum boeddha ligt vlakbij een gigantische lotijsvijver met wel duizenden lotussen, nooit gezien. Het metershoge beeld zit ingekapseld in een vierkantig gebouw, slechts een smalle vertikale opening aan de voorzijde toont zijn gezicht.

Binnenin zie je zijn volledige silhouet. Observatie is de beste leraar, elke boeddha heeft zijn specifieke houding en oogopslag. Zo kan je verschillende muddra's (de manier waarop hij zijn handen en vingers houdt) onderscheiden. Elke muddra verbindt verschillende energiebanen in het lichaam, zoals in de Vedische tradities van India onderwezen wordt.

Het "monkey see, monkey do principe" indachtig, kun je als je de houding van de boeddha spiegelt, de kwaliteit in je lichaam waarnemen die hij vertegenwoordigt. Zo zal een muddra die de hartmeridiaan verbindt, die kwaliteit in jezelf naar boven brengen.

De rust van het oude Sukhothai was een welkome afwisseling tussen de drukte van Chiang Mai en miljoenenstad Bangkok.